Dag 16 Terelj
21 Maart 2016 | Mongolië, Ulaanbaatar
Na een onrustige nacht waarin er veel over de gang gelopen werd en de temperatuur werd verhoogd naar 27graden staan we vroeg op. Wij genieten vanuit bed nog even kort van het prachtige Mongoolse steppe uitzicht. Hier ligt bijna geen sneeuw meer maar de steppe zijn mooi goudgeel en groen kleurig. Om kwart voor zeven is onze aankomst in Ulaanbatar. Daar staat onze gids ons op te wachten met een bordje en voegt een ander meisje, Ninke, zich bij ons. De gids legt uit dat we eerst naar een hotel gaan om ons te douchen. Echt een douche? Wat een cadeau na de veel te warme trein! We stoppen eerst bij een bank om mongools geld te pinnen er rijden daarna inderdaad naar een hotel. Waar we een kamerzetel krijgen en ons heerlijk even kunnen douchen.
Weer in de auto is Ninke afgezet bij haar guesthouse en we zien haar later deze week tijdens onze winterverlenging naar Kharkhorin. We vragen onderweg bij de gids na of er drinkwater is in Terelj. Dat blijkt niet zo te zijn dus we maken onderweg een extra stop bij een supermarkt. Daar kopen we voor een paar dagen lekkernijen en vooral water. We gaan eer naar het dertig meter hoge beeld van Djengiz Khan. Het is een indrukwekkend beeld! Je gaat via een rond platform, waar het beeld op staat, naar binnen en via een van de achterpoten van het paard met een lift en trap naar boven. We hebben net als op tv niet omgekeken tot we helemaal boven waren. Dan je in een keer omdraaien en dan is het gezicht van Djengiz Khan nog indrukwekkender. Je kijkt hem dan recht in het gezicht aan. Je staat op de hals van het paard. Het is met geen pen te beschrijven hoe hoog en indrukkend het is. Bij dit uitzicht zien we ook de bergen en steppen van Mongolië voor het eerste goed.
We rijden via een asfaltweg naar het begin van het nationale park en daar van de wegen over is steppe. Bij de Mongoliërs geldt het recht van de kortste route. Mede door de hoeveelheid gesmolten ijs zijn de steppe erg nat en drassig. Soms zijn er wel vijf wegen naast elkaar gecreëerd. We rijden om een klein gerkamp af waar mensen in traditionele kleding ons staan op te wachten. Het is de familie waarbij wij slapen. Vader, moeder, oma en een klein jongetje. Wij worden naar onze eigen tent gebracht. We zouden slapen in een vierpersoons ger, wat ook zo is. Alleen hoeven we hem niet te delen met Paulien, zij krijgt ook een eigen, erg comfortabel! De gids legt de basisregels uit. Doordat het laagseizoen is, werken de restaurant ger en het toiletgebruik niet. De familie kookt voor ons in een aparte ger en de toilet is houten huisjes met planken op de grond met daarin een gat. Het ontbijt is om 9h, lunch om 13h en diner om 19h en wordt geserveerd in onze Ger. We mogen ook de Ger niet afsluiten omdat de meneer van het kamp ook s'nachts voor het vuur komt zorgen. Dit voelt echt luxe, geen Ger centre parks met speeltoestellen, WiFi en stromend water. Maar een klein kamp met tien tenten, wel een klein peertje en stroom maar verder helemaal zoals verwacht.
Na de eerste lunch die bestaat uit bouillon met vlees en dumpingen met salade, zin we erg blij. Het eten smaakt verrukkelijk, na het Russische eten is dit een zeer welkome afwisseling! In Rusland is het eten flauw of extreem zout. Na de fantastische lunch gaan we een stuk lopen. De gids heeft ons geadviseerd om ivm een valse hond niet richting het oosten te lopen. Aan de deuren van de Gers kun je de richting bepalen. De deuren staan namelijk altijd naar het zuiden, dit ivm de vaak noordenwind. We lopen zuidwaarts door de vallei van twee bergen langzaam en glooiend omhoog naar het laagste punt waar de twee bergen samenkomen. We lopen met name over gras en stenen, soms over grote plakken sneeuw. Dit is een hele expeditie omdat je bij de sneeuw niet in kan schatten hoe diep het er onder is. Soms zakken we tot onze knieën in de sneeuw. Je daar weer uitwerken geeft natuurlijk grote hilariteit. Dave heeft zich een soort rentechniek eigen gemaakt waarbij hij zich door de sneeuwvlaktes heen werkt war echt heel erg hilarisch is om te zien. Als hij dat doet dan gaat z'n rugzak als een malle tekeer op zijn rug en zijn knieën komen tot ongeveer zijn neus. Maar soms moet dit ook wel wat anders kom je niet meer uit de sneeuw. We wandelen tussen de koeien en kalveren door naar beneden.
Terug bij ons kamp spelen we met z'n drieën een spelletje mens erger je niet onder toeziend oog van de kampvader die ons vuurtje aan komt maken. Als diner krijgen een heerlijke salade van ei, wortel en doperwtjes met als hoofdgerecht mie, aardappelen wortel en vlees. Als toetje krijgen we heerlijke wafel gevuld met een soort hazelnootpasta. Bij alle maaltijden krijgen we een grote kan thee en heet water voor oploskoffie. Na deze heerlijk maaltijd kruipen we lekker in ons warme nomadebedje!