Dag 20 Winterverlenging Hustai National Park
25 Maart 2016 | Mongolië, Harhorin
Dag 20 Winterverlenging Hustai National park
Vanmorgen hebben we een soort rijstemelk voor ontbijt. Bovenop melk met honing en onderop gekookte rijst, niet gek maar niet zo onze smaak. Gelukkig volgen er ook boterhammen met jam, mmmmmm.
Na het ontbijt vertrekken we naar het Kharkhorin museum. Dit is volgende de lonely planet het beste museum van Mongolië buiten Ulaanbatar, wat dat dan moet zeggen? Het is een mooi museum dat heel gewijd is aan de stad Kharkhorin. Met name de historie van Mongolië is voor ons zeer interessant. Nu krijgen we eindelijk een goed beeld het het land gegroeid is. We dachten namelijk allemaal dat Genghis Khaan degene was die het grote mongoolse rijk had veroverd. Hij heeft in de 13e eeuw daar wel mee begonnen maar zijn twee jongste zonen hebben de tocht voortgezet. Op het hoogtepunt bestond het mongoolse rijk Mongolië, Rusland, China, Korea, het hele midden oosten en de balkan staten tot en met Polen. Dit rijke werd in vier gedeelte en ieder van de zonen van Genghis Khaan kregen een deel. Daarnaast zijn er de vele opgravingen te zijn van de laatste jaren te zien. Na een hoop gebruiksvoorwerpen als munten, potten en riemversieringen gaan we door naar een ruimte waar een video wordt getoond over een opgraving van een graftombe die in 2005 is gevonden. Deze graftombe bestond uit vijf ruimtes die door luiken en openingen met elkaar verbonden waren. Boven en naast iedere deur zijn afbeeldingen van beschermers te zien. De ruimte die daarna volgt zijn de vondsten van deze opgraving te zien. Hier ligt ook een replica van de grafkosten met daarin de botrestanten van de overledene. Het was een zeer interessant museum wat ons toch veel meer over Mongolië heeft laten zien.
Helaas is er geen extra tijd om nog te stoppen hij het klooster (Erdene Zuu ligt ernaast) voor het ochtendritueel van de monniken. We stappen in de auto en rijden de rest van de dag door naar Hustai National Park. Onderweg wijst de gids ons gazelle aan. Maar we zijn er al voorbij, op ons verzoek keren ze de auto. We kunnen op ons gemak vanuit de auto wat foto's maken en kijken. Het lijkt toch ook voor onze gids en chauffeuse bijzonder want die zien we ook met telefoon foto's maken.
Na vijf uur rijden draait de auto opeens rechtsaf de weg af en komen we op de stoep terecht. Dit is het einde van de verharde wegen, de rest gaat dwars door de steppe. Als het kan worden er al eerder routes van auto's gevolgd maar maak ook maakt onze chauffeuse haar eigen route. In Mongolië schijnt het heel normaal te zijn om de korte route van a naar b te nemen en dan dwars door het geld te rijden. Dat hebben wij bij deze ondervonden. In de verte in verschillende valleien zien we de prezwalski paarden. Deze leven in het wild in het park. De paarden leefde niet meer in het park, begin deze eeuw zijn de paarden met Nederlandse hulp opnieuw in het wil uitgezet. Het begon toen met 15 paarden, inmiddels zijn het er 360. Het is vanaf het begin van het park veertig km naar de nomadenfamilie waar slapen. We krijgen het idee dat de gids een beetje haast krijgt want het lijkt of we genoeg paarden gezien hebben. Maar gelukkig lijkt ze toch te merken dat we graag wat meer zouden willen zien. Dus op een splitsing wordt er besloten rechtsaf te gaan. Na drie heuvels en een paar flinke steile stuurmanoevres komen we in een vallei waar een kant van de berg vol staat met ongeveer vijftig paarden en als klap op de vuurpijl ook vier yaks. We hadden van te voren bedacht dat Mongolië vol zou zijn met yaks ivm de wol, maar we hebben ze alleen in Terelj gezien. Dus dit was echt een feestje om deze twee soorten dieren bij elkaar te hebben! Een klein geluksmomenten voor Dave, er komt een motorrijder aan. Oké, dit verdiend iets meer uitleg. We zien al twee dagen allerlei motorrijders met zwarte bivakmutsen op en traditionele kleding, beide tegen de wind. Dave probeert daar al een tijdje een foto van te maken maar vanuit een rijdende auto gaat dat niet zo makkelijk. Dus nu kwam er gewoon een motorrijder aan, helaas zonder bivakmuts en traditionele kleding, maar voor het idee is de foto er.
Na twee uur hobbelen in de auto lijken we iedere keer de familie gevonden te hebben. Bij iedere Ger die we zien denken w dat we er zijn. Het lijk alsof de dames niet meer helemaal de weg weten. De familie staat tussen de bergen in het midden, dit is hun winterplaats. Op deze manier zijn ze beschut tegen wind en sneeuw. Nog een berg om en dan opeens zijn we er. We zien drie Gers en veel schapen, geiten een paar koeien en een paard. Tot ieders schrik lopen er opeens niet een maar vier honden. Gelukkig zijn ze niet eng. Als we uitstappen staat de mevrouw van het kamp naast de autodeur op ons te wachten met een kommetje melk. Na gedag gezegd te hebben nemen we om beurten een slokje uit het kommetje. We worden uitgenodigd in de Ger van de familie. Daar mogen we gaan zitten en krijgen allemaal een kopje melkthee, Mongoolse thee maar eigenlijk is het meer melk, met iets lekkers. Dit lekkers lijkt een beetje op scones. Na de thee halen we onze bagage uit de auto en kunnen deze kwijt in onze eigen Ger. Samen met Paulien en Nienke slapen we in een vierpersoons ger. We bedenken ons geen momenten en vliegen weer naar buiten. Daar zijn net alle beesten terug van de steppe. Vooral de jonge geitjes zijn schattig. Het jongetje van de familie ongeveer een jaar of vier a vijf vindt het een grote gezelligheid met al die mensen. Hij slooft zich uit en sjouwt rond met de jonge geitjes alsof het een lieve lust is. We kijken onze ogen uit.
Als toilet hadden we dit keer niets verwacht. De gids had gezegd dat het een 'naturel toilet' zou worden, oftewel gewoon je broek laten zakken op een leuk plaatsje. Maar we hebben geluk, er is een gat van ongeveer een meter gegraven met daarop houten planken en wat drie schotten er omheen. We zij hier eigenlijk toch wel heel blij mee, het heeft geen deur en geen dak maar beter dan helemaal niets.
Om 19h is het diner bij de familie in de Ger. Er staat op de kachel een grote pan met bami. We krijgen allemaal een bakje en er is ketchup! Jammie! Als toetje krijgen we heerlijke eigen gemaakt yoghurt. Na al het gekke eten van de afgelopen weken is deze yoghurt het einde! De mevrouw van het kamp gaat de koe melken, ik wil daar graag een foto van maken. Voordat ik het weet nodigt ze me uit om de koe te melken. Ze doet voor hoe het moet, het lukt! Dave komt naar buiten om te kijken, achter ons komen drie paarden naar beneden van een berg af gehold. Deze zijn van de familie en komen iedere avond zelf weer naar beneden. Hoe precies weten we niet meer maar het spelen van spelletjes kwam te sprake. Op het platteland spelen de mensen spelletjes met enkelbotjes van schapen en geiten. De gids vindt onze gezichten zo hilarisch dat ze besluit het ons te leren. Ieder botje heeft vier zijde waarvan ieder zijde een dier vertegenwoordig, kameel, paard, schaap en geit. We werpen de botje op tafel en moeten dezelfde 'dieren' tegen elkaar aan schieten. Als je misschiet moet de volgende gooien en schieten. Nadat we klaar zijn maakt ze van andere botjes een soort racebaan en spelen we paardenrace met de botjes. We zijn zo enthousiast dat we besluiten in de stad op zoek te gaan naar botjes voor thuis als souvenir. Na deze spelletjes gaan we naar onze Ger en kruipen we lekker in onze heerlijke bedje. Maar niet voordat we hebben genoten van de maan die opkomt tussen de bergen de fantastisch sterrenhemel. Het is hier zo donker dat er geen licht nodig is en alleen de maan en sterren genoeg verlichting zijn. Het is een hemel vol met heldere sterren. Fantastisch!
Vanmorgen hebben we een soort rijstemelk voor ontbijt. Bovenop melk met honing en onderop gekookte rijst, niet gek maar niet zo onze smaak. Gelukkig volgen er ook boterhammen met jam, mmmmmm.
Na het ontbijt vertrekken we naar het Kharkhorin museum. Dit is volgende de lonely planet het beste museum van Mongolië buiten Ulaanbatar, wat dat dan moet zeggen? Het is een mooi museum dat heel gewijd is aan de stad Kharkhorin. Met name de historie van Mongolië is voor ons zeer interessant. Nu krijgen we eindelijk een goed beeld het het land gegroeid is. We dachten namelijk allemaal dat Genghis Khaan degene was die het grote mongoolse rijk had veroverd. Hij heeft in de 13e eeuw daar wel mee begonnen maar zijn twee jongste zonen hebben de tocht voortgezet. Op het hoogtepunt bestond het mongoolse rijk Mongolië, Rusland, China, Korea, het hele midden oosten en de balkan staten tot en met Polen. Dit rijke werd in vier gedeelte en ieder van de zonen van Genghis Khaan kregen een deel. Daarnaast zijn er de vele opgravingen te zijn van de laatste jaren te zien. Na een hoop gebruiksvoorwerpen als munten, potten en riemversieringen gaan we door naar een ruimte waar een video wordt getoond over een opgraving van een graftombe die in 2005 is gevonden. Deze graftombe bestond uit vijf ruimtes die door luiken en openingen met elkaar verbonden waren. Boven en naast iedere deur zijn afbeeldingen van beschermers te zien. De ruimte die daarna volgt zijn de vondsten van deze opgraving te zien. Hier ligt ook een replica van de grafkosten met daarin de botrestanten van de overledene. Het was een zeer interessant museum wat ons toch veel meer over Mongolië heeft laten zien.
Helaas is er geen extra tijd om nog te stoppen hij het klooster (Erdene Zuu ligt ernaast) voor het ochtendritueel van de monniken. We stappen in de auto en rijden de rest van de dag door naar Hustai National Park. Onderweg wijst de gids ons gazelle aan. Maar we zijn er al voorbij, op ons verzoek keren ze de auto. We kunnen op ons gemak vanuit de auto wat foto's maken en kijken. Het lijkt toch ook voor onze gids en chauffeuse bijzonder want die zien we ook met telefoon foto's maken.
Na vijf uur rijden draait de auto opeens rechtsaf de weg af en komen we op de stoep terecht. Dit is het einde van de verharde wegen, de rest gaat dwars door de steppe. Als het kan worden er al eerder routes van auto's gevolgd maar maak ook maakt onze chauffeuse haar eigen route. In Mongolië schijnt het heel normaal te zijn om de korte route van a naar b te nemen en dan dwars door het geld te rijden. Dat hebben wij bij deze ondervonden. In de verte in verschillende valleien zien we de prezwalski paarden. Deze leven in het wild in het park. De paarden leefde niet meer in het park, begin deze eeuw zijn de paarden met Nederlandse hulp opnieuw in het wil uitgezet. Het begon toen met 15 paarden, inmiddels zijn het er 360. Het is vanaf het begin van het park veertig km naar de nomadenfamilie waar slapen. We krijgen het idee dat de gids een beetje haast krijgt want het lijkt of we genoeg paarden gezien hebben. Maar gelukkig lijkt ze toch te merken dat we graag wat meer zouden willen zien. Dus op een splitsing wordt er besloten rechtsaf te gaan. Na drie heuvels en een paar flinke steile stuurmanoevres komen we in een vallei waar een kant van de berg vol staat met ongeveer vijftig paarden en als klap op de vuurpijl ook vier yaks. We hadden van te voren bedacht dat Mongolië vol zou zijn met yaks ivm de wol, maar we hebben ze alleen in Terelj gezien. Dus dit was echt een feestje om deze twee soorten dieren bij elkaar te hebben! Een klein geluksmomenten voor Dave, er komt een motorrijder aan. Oké, dit verdiend iets meer uitleg. We zien al twee dagen allerlei motorrijders met zwarte bivakmutsen op en traditionele kleding, beide tegen de wind. Dave probeert daar al een tijdje een foto van te maken maar vanuit een rijdende auto gaat dat niet zo makkelijk. Dus nu kwam er gewoon een motorrijder aan, helaas zonder bivakmuts en traditionele kleding, maar voor het idee is de foto er.
Na twee uur hobbelen in de auto lijken we iedere keer de familie gevonden te hebben. Bij iedere Ger die we zien denken w dat we er zijn. Het lijk alsof de dames niet meer helemaal de weg weten. De familie staat tussen de bergen in het midden, dit is hun winterplaats. Op deze manier zijn ze beschut tegen wind en sneeuw. Nog een berg om en dan opeens zijn we er. We zien drie Gers en veel schapen, geiten een paar koeien en een paard. Tot ieders schrik lopen er opeens niet een maar vier honden. Gelukkig zijn ze niet eng. Als we uitstappen staat de mevrouw van het kamp naast de autodeur op ons te wachten met een kommetje melk. Na gedag gezegd te hebben nemen we om beurten een slokje uit het kommetje. We worden uitgenodigd in de Ger van de familie. Daar mogen we gaan zitten en krijgen allemaal een kopje melkthee, Mongoolse thee maar eigenlijk is het meer melk, met iets lekkers. Dit lekkers lijkt een beetje op scones. Na de thee halen we onze bagage uit de auto en kunnen deze kwijt in onze eigen Ger. Samen met Paulien en Nienke slapen we in een vierpersoons ger. We bedenken ons geen momenten en vliegen weer naar buiten. Daar zijn net alle beesten terug van de steppe. Vooral de jonge geitjes zijn schattig. Het jongetje van de familie ongeveer een jaar of vier a vijf vindt het een grote gezelligheid met al die mensen. Hij slooft zich uit en sjouwt rond met de jonge geitjes alsof het een lieve lust is. We kijken onze ogen uit.
Als toilet hadden we dit keer niets verwacht. De gids had gezegd dat het een 'naturel toilet' zou worden, oftewel gewoon je broek laten zakken op een leuk plaatsje. Maar we hebben geluk, er is een gat van ongeveer een meter gegraven met daarop houten planken en wat drie schotten er omheen. We zij hier eigenlijk toch wel heel blij mee, het heeft geen deur en geen dak maar beter dan helemaal niets.
Om 19h is het diner bij de familie in de Ger. Er staat op de kachel een grote pan met bami. We krijgen allemaal een bakje en er is ketchup! Jammie! Als toetje krijgen we heerlijke eigen gemaakt yoghurt. Na al het gekke eten van de afgelopen weken is deze yoghurt het einde! De mevrouw van het kamp gaat de koe melken, ik wil daar graag een foto van maken. Voordat ik het weet nodigt ze me uit om de koe te melken. Ze doet voor hoe het moet, het lukt! Dave komt naar buiten om te kijken, achter ons komen drie paarden naar beneden van een berg af gehold. Deze zijn van de familie en komen iedere avond zelf weer naar beneden. Hoe precies weten we niet meer maar het spelen van spelletjes kwam te sprake. Op het platteland spelen de mensen spelletjes met enkelbotjes van schapen en geiten. De gids vindt onze gezichten zo hilarisch dat ze besluit het ons te leren. Ieder botje heeft vier zijde waarvan ieder zijde een dier vertegenwoordig, kameel, paard, schaap en geit. We werpen de botje op tafel en moeten dezelfde 'dieren' tegen elkaar aan schieten. Als je misschiet moet de volgende gooien en schieten. Nadat we klaar zijn maakt ze van andere botjes een soort racebaan en spelen we paardenrace met de botjes. We zijn zo enthousiast dat we besluiten in de stad op zoek te gaan naar botjes voor thuis als souvenir. Na deze spelletjes gaan we naar onze Ger en kruipen we lekker in onze heerlijke bedje. Maar niet voordat we hebben genoten van de maan die opkomt tussen de bergen de fantastisch sterrenhemel. Het is hier zo donker dat er geen licht nodig is en alleen de maan en sterren genoeg verlichting zijn. Het is een hemel vol met heldere sterren. Fantastisch!
