Dag 19 winterverlenging Kharkhorin
24 Maart 2016 | Mongolië, Kharkhorin
Dag 19 Winterverlenging Kharkhorin
An onze eerste nacht in Ulaanbatar hebben we de tassen opnieuw ingepakt. We laten er eentje achter in het hotel en vertrekken met een tas voor onderweg naar ons busje. We vertrekken met onze gids, een chauffeuse, Paulien en Ninke naar Kharkhorin. Onderweg zien we het landschap meerdere keren veranderen. Er komt gras, verdort gras en woestijnlandschap voorbij. Overal zien we kuddes paarden, koeien, schapen en geiten lopen. De meeste lopen gewoon los door het landschap heel af en toe zien we een herder zij vee bij elkaar drijven met een paard of motor. Leuk omdat vanaf de weg te zien. Ongeveer halverwege stoppen we voor een lunch in een klein dorpje. Het dorpje is echt klein en bestaat uit tien houten/spaanplaat/golfplaten huisjes naast elkaar. Een van de gebouwtjes is een restaurant. We eten hier lekkere goulash. De gids heeft onderweg al uitgelegd dat we op het platteland buiten, op de open vlakte, naar de toilet moeten. Maar in de dorpjes is een houten toilet. Dit is een klein houten gebouwtje met houten planken op de grond met een gegraven gat eronder, als je geluk hebt zit er een deur in. We willen toch wel graag even naar de toilet. De dorpstoilet aan de andere kant van de weg heeft meer weg van een open riool (de rest van de details zullen we jullie besparen). Gelukkig vond de gids dit ook wel heel erg en reden we naar de volgende houten toilet achter een benzinepomp. Gelukkig was hier het gat nog open en diep.
Na ongeveer zes uur en 370km rijden over slechte en zeer slechte asfaltwegen komen we aan bij Erdene Zuu. We rijden een bergtop over en zien in de verte het klooster al liggen. De witte omranding met de 108 stupa's vallen op, (stupa's zijn boeddhistisch religieuze monumenten, een halve ronding met daarop een punt). Dit is het eerste boeddhistische klooster van Mongolië, gebouwd in 1586. Toen dit klooster op zijn hoogtepunt was stonden hier tussen de 60 en 100 tempels, 100 Gers en woonde er ongeveer 100 monniken binnen deze muren. Het klooster heeft zware tijden doorstaan tot de stalinistische plunderingen in 1937. Toen is bijna het hele klooster vernietigd, met uitzondering van de drie resterende tempels. Met hulp van bevriende legerofficieren en dorpsbewoners zijn beelden en schilderijen verstopt in de bergen. Een onbekende aantal monniken zijn bij deze plunderingen vermoord of weggestuurd en opgesloten in Siberië. Tot 1965 is het klooster gesloten gebleven. Vanaf dat moment mocht het gebruikt worden maar alleen als museum en niet als klooster. Na de val van het communisme in 1990 kon het klooster weer als boeddhistische gebedsplaats worden. Op dit moment heeft het klooster twee functies, het is nog steeds een museum. Er is een nieuwe tempel gebouwd in Tibetaanse stijl (Lavrin Sum) deze wordt door de monniken dagelijks gebruikt voor ochtendceremonies en chantsessies. De monniken wonen niet meer in het klooster.
Als we kloosterterrein in lopen zijn we vooral verbaasd over de grootte van het terrein, het is 40 bij 40 meter. Doordat de hele omheining staat, krijg je een idee hoe druk dat geweest moet zijn met al die bebouwing en monniken. We worden begeleidt door een Engels sprekende gids vanuit het klooster. Deze loopt met ons verder het terrein op. We lopen door een poort een soort binnenomheining in. Hier staan op een verhoging drie grote indrukwekkende tempels. Deze tempels vertegenwoordigen de kindertijd, adolescentie en volwassenheid van boeddha.
In de linker tempel staat in het midden de Boeddha van volwassenheid bij een geschatte leeftijd van ongeveer 80 jaar. Aan weerszijde staat dezelfde Boeddha maar door afwijkende handsignalen betekenen ze iets anders. De Boeddha links van de volwassen vertegenwoordigd de Boeddha uit het verleden. De Boeddha rechts van de volwassenen vertegenwoordig de Boeddha uit de toekomst.
De middelste tempel is een ode aan Boeddha als kind. Links wordt deze geflankeerd door de god van de medicijnen. Rechts wordt deze Boeddha geflankeerd door de god van gerechtigheid. Ook hierbij zijn alle drie de beelden hetzelfde maar wijken af van elkaar door de handsignalen. Als je de tempel inkomt staan daar meteen links en rechts twee goden, links Gongger en rechts Lham. De linker god is een beschermgod die behoedt voor het kwaad. Deze beeld heet een hoofdtooi met vijf schedels die staan voor de vijf zonde van de mens. Het derde oog van de god staat samen met de overige twee ogen voor zon, maan en aarde. Onderaan het beeld vertrapt de god een mens, wat symbool staat voor het kwaad. Het rechter beeld staat voor geluk. Het beeldt een vrouw uit de zit op een muildier, wat een combinatie is tussen een paard en een ezel. Vanonder de rok van de vrouw komt een mensenlichaam onderste boven uit. Dit staat voor de bestrijding van de duivel.
De derde en rechter tempel bevat ook drie dezelfde boeddha's waarbij de middelste staat voor de Boeddha als adolescent. Deze wordt links geflankeerd door Janraising welke staat voor de Boeddha van de compassie. Het rechter beeld draagt een grote gele kap en is gewijd aan Tsongkhapa, de oprechter van de Tibetaanse stroming binnen het boeddhisme.
Voor de drie tempels staat een kleine tempels gewijd aan alle veertien dalai lama's. Wanneer de oude Dalai lama overlijdt worden zijn spullen verzameld en tentoongesteld aan klein jongetjes. Het jongetjes wat de spullen op de juiste volgorde uitkiest wordt de nieuwe Dalai Lama. De Dalai Lama is de hoogste rang binnen het boeddhistisch geloof. Als we weer buiten op het kloosterterrein lopen zijn we nog steeds onder de indruk van de grootte van het complex. We lopen verder het complex op naar achteren en komen bij de tempel de gebruikt wordt door de monniken. Helaas is deze dicht en zijn we hier morgen niet om een ceremonie bij te wonen.
Omdat we wat ver moeten rijden naar de nomade familie morgen heeft de gids het programma iets omgedraaid. We gaan morgen naar het museum van Kharkhorin en dan door naar de nomadenfamilie.
An onze eerste nacht in Ulaanbatar hebben we de tassen opnieuw ingepakt. We laten er eentje achter in het hotel en vertrekken met een tas voor onderweg naar ons busje. We vertrekken met onze gids, een chauffeuse, Paulien en Ninke naar Kharkhorin. Onderweg zien we het landschap meerdere keren veranderen. Er komt gras, verdort gras en woestijnlandschap voorbij. Overal zien we kuddes paarden, koeien, schapen en geiten lopen. De meeste lopen gewoon los door het landschap heel af en toe zien we een herder zij vee bij elkaar drijven met een paard of motor. Leuk omdat vanaf de weg te zien. Ongeveer halverwege stoppen we voor een lunch in een klein dorpje. Het dorpje is echt klein en bestaat uit tien houten/spaanplaat/golfplaten huisjes naast elkaar. Een van de gebouwtjes is een restaurant. We eten hier lekkere goulash. De gids heeft onderweg al uitgelegd dat we op het platteland buiten, op de open vlakte, naar de toilet moeten. Maar in de dorpjes is een houten toilet. Dit is een klein houten gebouwtje met houten planken op de grond met een gegraven gat eronder, als je geluk hebt zit er een deur in. We willen toch wel graag even naar de toilet. De dorpstoilet aan de andere kant van de weg heeft meer weg van een open riool (de rest van de details zullen we jullie besparen). Gelukkig vond de gids dit ook wel heel erg en reden we naar de volgende houten toilet achter een benzinepomp. Gelukkig was hier het gat nog open en diep.
Na ongeveer zes uur en 370km rijden over slechte en zeer slechte asfaltwegen komen we aan bij Erdene Zuu. We rijden een bergtop over en zien in de verte het klooster al liggen. De witte omranding met de 108 stupa's vallen op, (stupa's zijn boeddhistisch religieuze monumenten, een halve ronding met daarop een punt). Dit is het eerste boeddhistische klooster van Mongolië, gebouwd in 1586. Toen dit klooster op zijn hoogtepunt was stonden hier tussen de 60 en 100 tempels, 100 Gers en woonde er ongeveer 100 monniken binnen deze muren. Het klooster heeft zware tijden doorstaan tot de stalinistische plunderingen in 1937. Toen is bijna het hele klooster vernietigd, met uitzondering van de drie resterende tempels. Met hulp van bevriende legerofficieren en dorpsbewoners zijn beelden en schilderijen verstopt in de bergen. Een onbekende aantal monniken zijn bij deze plunderingen vermoord of weggestuurd en opgesloten in Siberië. Tot 1965 is het klooster gesloten gebleven. Vanaf dat moment mocht het gebruikt worden maar alleen als museum en niet als klooster. Na de val van het communisme in 1990 kon het klooster weer als boeddhistische gebedsplaats worden. Op dit moment heeft het klooster twee functies, het is nog steeds een museum. Er is een nieuwe tempel gebouwd in Tibetaanse stijl (Lavrin Sum) deze wordt door de monniken dagelijks gebruikt voor ochtendceremonies en chantsessies. De monniken wonen niet meer in het klooster.
Als we kloosterterrein in lopen zijn we vooral verbaasd over de grootte van het terrein, het is 40 bij 40 meter. Doordat de hele omheining staat, krijg je een idee hoe druk dat geweest moet zijn met al die bebouwing en monniken. We worden begeleidt door een Engels sprekende gids vanuit het klooster. Deze loopt met ons verder het terrein op. We lopen door een poort een soort binnenomheining in. Hier staan op een verhoging drie grote indrukwekkende tempels. Deze tempels vertegenwoordigen de kindertijd, adolescentie en volwassenheid van boeddha.
In de linker tempel staat in het midden de Boeddha van volwassenheid bij een geschatte leeftijd van ongeveer 80 jaar. Aan weerszijde staat dezelfde Boeddha maar door afwijkende handsignalen betekenen ze iets anders. De Boeddha links van de volwassen vertegenwoordigd de Boeddha uit het verleden. De Boeddha rechts van de volwassenen vertegenwoordig de Boeddha uit de toekomst.
De middelste tempel is een ode aan Boeddha als kind. Links wordt deze geflankeerd door de god van de medicijnen. Rechts wordt deze Boeddha geflankeerd door de god van gerechtigheid. Ook hierbij zijn alle drie de beelden hetzelfde maar wijken af van elkaar door de handsignalen. Als je de tempel inkomt staan daar meteen links en rechts twee goden, links Gongger en rechts Lham. De linker god is een beschermgod die behoedt voor het kwaad. Deze beeld heet een hoofdtooi met vijf schedels die staan voor de vijf zonde van de mens. Het derde oog van de god staat samen met de overige twee ogen voor zon, maan en aarde. Onderaan het beeld vertrapt de god een mens, wat symbool staat voor het kwaad. Het rechter beeld staat voor geluk. Het beeldt een vrouw uit de zit op een muildier, wat een combinatie is tussen een paard en een ezel. Vanonder de rok van de vrouw komt een mensenlichaam onderste boven uit. Dit staat voor de bestrijding van de duivel.
De derde en rechter tempel bevat ook drie dezelfde boeddha's waarbij de middelste staat voor de Boeddha als adolescent. Deze wordt links geflankeerd door Janraising welke staat voor de Boeddha van de compassie. Het rechter beeld draagt een grote gele kap en is gewijd aan Tsongkhapa, de oprechter van de Tibetaanse stroming binnen het boeddhisme.
Voor de drie tempels staat een kleine tempels gewijd aan alle veertien dalai lama's. Wanneer de oude Dalai lama overlijdt worden zijn spullen verzameld en tentoongesteld aan klein jongetjes. Het jongetjes wat de spullen op de juiste volgorde uitkiest wordt de nieuwe Dalai Lama. De Dalai Lama is de hoogste rang binnen het boeddhistisch geloof. Als we weer buiten op het kloosterterrein lopen zijn we nog steeds onder de indruk van de grootte van het complex. We lopen verder het complex op naar achteren en komen bij de tempel de gebruikt wordt door de monniken. Helaas is deze dicht en zijn we hier morgen niet om een ceremonie bij te wonen.
Omdat we wat ver moeten rijden naar de nomade familie morgen heeft de gids het programma iets omgedraaid. We gaan morgen naar het museum van Kharkhorin en dan door naar de nomadenfamilie.
